A navegación de Bran, fillo de Febal [fragmento]
Bran atopou que era unha grande cousa
ir en barca pola crara mar,
pro eu, dende lonxe, nun carro ben o vexo
coma si cabalgase por unha chaira florida.
O que a crara mar é
pra a barca con proa de Bran
é una chaira de ouro florido pra min
sob un carro de dúas rodas.
Os ollos de Bran
miran ondas da mar,
pro eu, coma nos campos de Xogos, vexo
flores de cabezas roxas.
Os cabalos do mar brillan no verán
tan lonxe como acada a ollada de Bran,
e hai ríos que verquen olas de mel
nas terras de Manannân, fillo de Ler.
Esta cor da mar que ti navegas,
este tinte branco da mar que fenden os remos
é do marelo e do azul misturados,
é coma unha terra branda.
Salmóns pintados xurden do fondo
da mar branca que ti ollas;
son coma xatiños e años de cor
que van e veñen xogando.
***
Soio un guiador de carro
vese na chaira de ouro florida,
non embargantes haxa moitos corredores,
aínda que ti non poidas sabelo.
***
Por derriba dun bosque que flota
vai a túa barca sober das ponlas;
hai un bosque cheo de fermosos froitos
sob a proa da túa nao.
Un bosque de flores e de froitos,
percébese o cheiro do viño,
bosque sen chata nin outono,
aínda que as follas teñan a cor do ouro.
Da traducción inglesa de Nutt e Meyer
► Mil e un 'Cunqueiros'
► Pardo de Cela, de heroe nacional a farsa histórica
Traducción de Álvaro Cunqueiro publicada orixinalmente no Faro de Vigo e despois no libro Flor de diversos, editado por Galaxia en 1991.
[(…) Bran deems it a marvellous bauty/ In his coracle across the clear sea:/ While to me in my chariot from afar/ It is a flowery plain on which he rides about.// Wath is a clear sea/ For the prowed skiff in wich Bran is,/That is a happy plain with profusion of flowers/ To me frtom the chariot of two wheels.// Bran sees/ The number of waves beating across the clear sea:/ I myself see in Mag Mon/ Red-headed flowers without fault.// Sea horses glisten in sumer/ As far as Bran has stretched his glance:/ Rivers pour forth a stream of honey/ In the land of Manannan son of Ler.// The sheen of the main, on which thou art,/ The white hue of the sea, on which thou rowest about,/Yellow and azure are spread out,/ It is land, and is not rough.// Speckled salmon leap from the womb/ Of the white sea, on which thou lookest:/ They are calves, they are coloured lambs/ With friendliness, without mutual slaughter.// Though (but) one chariot-rider is seen/ In Mag Mell of many flowers,/ There are many steeds on its surface,/ Though them thou seest not.// (…) Along the top of a wood has swum/ Thy coracle across ridges,/ There is a wood of beautiful fruit/ Under the prow of thy little skiff.// A wood with blossom and fruit,/ On which is the vine’s veritable fragance,/ A wood without decay, without defect,/ On which are leaves of golden hue. (…) The Voyage of Bran (Imram Brain), traducción de Kuno Meyer.]
